Hunt: Showdown 1896 - Death's Day

Deze DLC bevat een jager, twee wapenskins en een hulpmiddelskin: - Dame of the Dead (jager) - Death's Rose (Maynard Sniper) - Grave Silence (Nagant M1895 Silencer) - Sweet Offering (herstelboost) Alle DLC-jagers en uitrusting zijn legendarisch. Antonia was ooit een vroedvrouw, een beroep waarin ze net zo vaak met de dood als met het leven te maken had. Op een dag eind oktober keerde ze terug naar huis om dat in as en haar familie gereduceerd tot verschroeide botten aan te treffen. Ze hadden voor zover ze wist geen vijanden, waren niet rijk en ze hadden ook geen machtige vrienden (soms het gevaarlijkst van allemaal). Er was niks afwijkends aan hen geweest, behalve de visioenen van haar zus Sofia, waarvan hun moeder beweerde dat die uit de hemel kwamen. Maar het was de hel die langs was geweest bij het huis van Antonia. Ze verzamelde de botten en begroef ze in haar eentje, waarbij ze al doende ontdekte dat er een skelet ontbrak. Maar van wie? Toen de nieuwe maand aanbrak, beschilderde ze haar gezicht met houtskool uit het puin. Op de zwartgeblakerde fundering ervan bouwde ze een altaar waarop ze bloemen legde voor haar overleden familieleden. Toen de avond viel, waren alle bloemen verwelkt door de rokerige lucht, behalve de goudsbloemen. Het waren de favoriete bloemen van Sofia die vers bleven en als nieuw. Plotseling zag Antonia iets in de hypnotiserende, verblindende helderheid van de vele bloemblaadjes: een jonge vrouw die door brak water waadde, belust op wraak op de rand van de sluier van de dood. Haar familie probeerde haar iets te vertellen. Antonia kocht een geweer, twee messen, zo veel munitie als ze kon dragen en negeerde de overtuiging van haar buren dat het een waanbeeld was door het verdriet dat ze had. Ze zou onderweg wel leren vechten, tot ze haar bestemming had gevonden, haar zus. Of beter nog, de moordenaars van haar familie. Ze had kogels nodig tot er bloederige bloemen bloeiden op elke kruin. Voor haar had de dood zoet brood en open flessen en gelach betekend. Zij kende geen angst voor de dood. Zij was de enige die gevreesd moest worden.