Hunt: Showdown - Lonely Howl

To DLC zawiera jednego legendarnego łowcę, dwie legendarne bronie oraz jedno legendarne narzędzie: - Samotny Skowyt (jeden łowca) - Rozpruwacz (jedna broń) - Warczący Prześladowca (jedna broń) - Rzemień (kastet) Obdarte ze skóry i kości bestie, smród gotujących się wnętrzności i rdzawy zapach krwi kapiącej z przeciętych żył – to pierwsze obrazy, które wypaliły się w młodym umyśle Leonela Friska, budząc w nim coś straszliwego: nienaturalną skłonność do przemocy. Ten syn poważanych łowców wilków z Kansas już jako niemowlę nawykł do tego, jak jego matka i ojciec tropią, polują i patroszą bestie. Z każdą ofiarą znoszoną do rzeźni, którą Friskowie nazywali domem, czerwona mgiełka narastała i zasnuwała jego umysł krwawymi pragnieniami. Kiedy pod srebrzystym światłem pełni księżyca trzymał swoją pierwszą małą zwierzynę w zbroczonych krwią dłoniach, skowyt wilków zdawał się obwieszczać dopełnienie rytuału przejścia. Zwierzęta nie mogły być świadome bezbożnej żądzy krwi płonącej w sercu Friska oraz rozlewu krwi, jaki miało to na nie ściągnąć. To wilki – a nie ojciec – nauczyły chłopaka polować. Zazdrosny o ich dziką naturę i umiejętności łowieckie Frisk chciał udowodnić własną wartość, pokonując wilka alfa za pomocą rewolweru, który podarował mu ojciec. Wyszedł z tego zwycięsko i przyozdobił się skórą alfy, a swojego Caldwella – w wyrwany z paszczy kieł, po czym pchnął ojca w samo serce. Miał się stać najpotężniejszym drapieżnikiem na swoim terytorium. Choć pokonał leśnego alfę, to nie zdołał zmóc swojego ojca, Frisk rozpłynął się więc w nocy, zabierając ze sobą tylko rewolwer i łuk myśliwski ojca. Żądza krwi zaprowadziła go aż do Luizjany, gdzie kontynuował łowy, nieświadomy cieni śledzących każdy jego ruch – cieni, które łowcy z rozlewiska z czasem poczęli nazywać „Wielkim wilkiem” i „Księżycowym wilkiem”. Cieni, które były niegdyś mu ojcem i matką. Niczym samotny wilk, posłuchał instynktu i opuścił jedną watahę na rzecz drugiej, zapominając o swojej ludzkiej naturze i słowach ojca: „Wilk, który opuszcza swoją watahę, staje się jej wrogiem”.